ATA AHMET AVCI
BANKSİS
10 AĞUSTOS 2010
ORMAN YANGINLARI
2009 yılı AĞUSTOS ayında annemle birlikte dedemlerin Seferihisar BANKSİS sitesindeki yazlığına gelmiştik…
İlkokul üçüncü sınıfa geçmenin keyfi ile kuzenim İlayda’yla birlikte yazın ve denizin tadını çıkarmaya çalışıyorduk…
Benim için çok anlamlı olan bu tatilin bir ORMAN YANGINI ile bir kâbusa dönüşeceğini bilemezdim…
10 AĞUSTOS günü öğleden sonra sahilde iken büyüklerin “Orman Yangını” ile ilgili olarak konuştuklarını duydum…
Kısa süre sonra yangın dumanları, bulunduğumuz yerden de görüldü…
Annemle ve komşularla birlikte sahilden ayrıldık… Dedemin de yangın yerine gittiğini öğrendim.
Büyükler siteyi yangından korumak için önlemler üzerine çalışıyorlardı…
Ben de annemle birlikte site dışına çıkarak, Orman yangının görüldüğü yere kadar gittim…
Havada söndürme helikopterleri aralıksız çalışıyorlardı…
Karada yangın söndürme araçları, ambulanslar ve güvenlik araçları da görev başında idiler… Bir ara İl valisinin de geldiği söylendi…
Yangını yakından görmenin heyecan ve korkusu ile Ormanda yaşayan canlıları düşündüm… Ne olacaktı şimdi bu canlılar?
Yanan ağaçların can çekişmelerini ta yüreğimde duydum…
Allah’ıma yangını bir an önce durdurması için yalvardım… Yangını söndürmeye çalışanlara kolaylıklar diledim…
Yangının yakınımızdaki DOĞANBEY köyüne sıçraması bizi iyice üzüntüye boğdu.
Büyüklerin çaresizlikleri bize de yansımıştı…
Büyükleri çaresizlik içinde görmek alıştığımız şeyler değildi.
Güneş battı ama rüzgârın da etkisiyle yangın daha da yayılmıştı…
Bizim site için tehlike geçmişti ama yangının devam ettiğini bilmek içimi acıtıyordu.
Bir süre sonra yangının kontrol altına alındığını ve Doğanbey köyünden yangın zarar görenler için yemek hazırlandığını öğrendim… Ben de annemle birlikte giderek yemek yiyenlere hizmet ettim…
Ertesi gün yangının verdiği zararların korkunçluğu tüm açıklığı ile ortada idi…
Yangının çıkış nedeninin ve çıkaranların anlaşılmaması da ayrı bir sıkıntı idi…
2010 yılı AĞUSTOSUNDA yine Banksis sitesindeyim… Ve artık ilkokul Dörtteyim…
Dedemden beni yangın yerine götürmesini istedim… İzler önemli ölçüde silinmişti…
Yanan yerlere ağaç ta dikilmişti… Ama yanan ağaçlar ve kaybolan canlıları kim yerine koyabilir ki?
Bugün 10 AĞUSTOS 2010 Gördüğüm en büyük felaketin yıldönümü olduğunu dedem hatırlattı…
Birlikte yangın bölgesini tekrar dolaştık… Allah’ımıza yangından ve felaketlerden koruması için dua ettik…
Yol boyuna diklen levhaları yerinde gördük…
“KEŞKE RÜYA OLSAYDI”,
“BİZ YANDIK SİZ YANMAYIN” LEVHALARI ÇOK ANLAMLI İDİ…
Evet, keşke rüya olsaydı…
AĞUSTOS 2010
